Skleroza zawdzięcza swą nazwę greckiemu słowu „skleros”, czyli twardy. A wzięła się ona od tego, że na skutek odkładania się złogów cholesterolowo-wapiennych w ścianach tętnic naczynia krwionośne twardnieją i zmniejsza się ich przekrój. Dotyczy to też tętnic zaopatrujących mózg w krew. Wokół mało drożnych naczyń dochodzi do martwicy neuronów. Organizm uprząta obumarłe neurony. Ich miejsce zajmują jamki wypełnione płynem, co zmniejsza masę mózgu. Obumarłe neurony przestają pełnić swe funkcje i chory zaczyna mieć zaburzenia neurologiczne i psychiczne.
W zależności od tego, która część mózgu jest najbardziej dotknięta miażdżycą, pojawiają się różne zaburzenia. Najczęściej początkowo chory jest coraz mniej wydajny w pracy, czuje się zmęczony, potrzebuje dłuższego snu i wypoczynku. Zdarza się, że mimo zmęczenia cierpi na bezsenność. Ma trudności w skupieniu uwagi, słabnie jego pamięć. Staje się drażliwy i łatwo się wzruszamy.
Gdy choroba postępuje, wzrasta też chwiejność uczuciowa – mamy skłonność do niepohamowanego płaczu lub do wybuchów gniewu. Pojawiają się większe ubytki pamięciowe. Nie chce mu się ruszać, potrafi całe godziny siedzieć lub spać w fotelu, natomiast w nocy może miewać tzw. epizody pobudzenia. U chorego ubożeją ruchy, które wyrażają uczucia: gestykulacja i mimika twarzy. Jest coraz mniej krytyczny, zwłaszcza w stosunku do siebie. Zwykle zmienia się charakter chorego, staje się egoistyczny i bezwzględny.
Jeżeli skleroza dopiero zaczyna się rozwijać, objawy neurologiczne dają o sobie znać od czasu do czasu i ustępują. Niestety, z każdym miesiącem pojawiają się coraz częściej. Chory nie potrafi np. skoordynować ruchów i wykonuje je w złej kolejności. Cierpi na zaburzenie mowy, nie umie wypowiedzieć wyrazu, mimo że ma sprawną krtań, język i wargi. Nie potrafi wykonać celowych czynności, np. sięgnąć po kubek, chociaż chce to zrobić. Przy bardziej zaawansowanej sklerozie zdarzają się udary mózgu, w następstwie których pojawiają się niedowłady połowiczne lub porażenia ręki czy nogi. Niektórzy mają również objawy parkinsonizmu albo uogólnionej sztywności ciała. Z upływem czasu zaburzenia te się nasilają.
By opóźnić postęp choroby, trzeba ją prawidłowo i jak najwcześniej zdiagnozować. Przy podejrzeniu sklerozy lekarz zleca badanie stężenia cholesterolu, triglicerydów i cukru we krwi oraz pomiar ciśnienia tętniczego, a specjalista neurolog lub chorób naczyń – także badanie dopplerowskie tętnic szyjnych i tomografię komputerową mózgu.
Sklerozę leczy się głównie objawowo i próbuje się zwolnić jej postęp. Lekarz zleca leki rozszerzające naczynia krwionośne, preparaty przeciwcholesterolowe i antytriglicerydowe, środki poprawiające przemianę materii mózgu. Często konieczne są leki psychiatryczne. Jeżeli neurolog stwierdzi zwężenie tętnic zewnątrzczaszkowych, można zabiegowo je udrożnić i poprawić ukrwienie mózgu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz